Journalistenvakblad publiceert scheldkannonade die ‘uitnodiging tot beschaafd debat’ moet voorstellen.
Villamedia vroeg Telegraaf journalist Wierd Duk een stuk te maken over de felle reactie die hij onder collega’s oproept en wat dat met hem doet. Wat Duk vervolgens inleverde was wat je krijgt mocht Twitter ooit de limiet op het aantal karakters helemaal afschaffen. Duk gaat 1252 woorden lang — in een stuk dat leest alsof de redacteur het redigeren al na de eerste alinea maar heeft opgegeven — los op collega’s die hem naar zijn smaak met onvoldoende egards behandelen.
In het hele epistel geeft hij zegge en schrijve één concreet voorbeeld, van een “jongeman” die voor de NOS en VPRO werkt en die het waagde om ‘Wierd Duk deugt niet omdat hij een racist is’ op social media te schrijven. Na dit voorbeeld gaat Duk geheel vrijblijvend en studentikoos associërend, zeg maar, door over Joshua Livestro (‘kreeg geld van Soros’), Hans Laroes (kritiek op Duk’s Duitsland reportages over migratie, foei!), Francisco van Jole (‘rukt dingen uit zijn verband’) en Peter Middendorp (had zomaar ongesanctioneerde kritiek op Wierd Duk’s kletskoek in het AD). Deze kritiek noemt Duk ‘inquisitie’. Zelf dreigt hij vaak met aangifte tegen criticasters, dus hij houdt wel van die term.
INQUISITIE
Ikzelf kom aan bod als een ‘ontspoorde journalist’ die zich te buiten gaat aan scheldkannonades en die, zo impliceert Duk, de NVJ maar beter in de gevangenis in Panama had kunnen laten zitten (inquisitie, iemand?). Onder mijn overige doodzonden bevindt zich het ‘ranten’ over ‘de politicus Thierry Baudet’ — wat voor een journalist kennelijk volstrekt not done is — demoniseren! — behalve dan voor Wierd Duk zelf. Hij beweert verder nog dat Ebru Umar in deze rants ook regelmatig aan de beurt komt maar dat is slechts het zoveelste bewijs van Duk’s feitenvrije kijk op de wereld want ik vind Ebru juist tof ook al ben ik het nooit met haar eens.
Duk is van het soort waar we er in Panama heel veel van hadden; pompeuze zelfingenomen mannetjes, verslaafd aan hun eigen stem en spiegelbeeld, die het debat als een éénrichtingsstraat zien waarin zij altijd gelijk moeten krijgen en bewonderd moeten worden. Een publiek optreden is bij hen alsof ze bij het bloemencorso op een praalwagen zitten en er voortdurend voor ze geklapt moet worden door het toegestroomde publiek. Het ergste wat je ze kunt aandoen is de draak met ze steken en hun ego lekprikken — ik scheld nooit op Duk want dat hoeft helemaal niet; hem vergelijken met Koos Tak is al genoeg. Dat maakt mij dus lid van een ‘inquisitie’ die Wierd Duk het leven en werken zeer moeilijk maakt met tegenspraak en andere meningen, maar, zo kondigt hij aan, niet langer zal hij zich door deze 21e eeuwse Torquemada’s laten muilkorven: van nu af aan praat hij terug! Zo schattig:
“(…)vanaf nu antwoord ik. Niet alleen omdat ik mijn persoonlijke integriteit en de kwaliteit van mijn werk wil verdedigen, maar ook – of juist – omdat die aanvallen erop zijn gericht om feiten, verhalen en mensen buiten het debat te houden.”
Van Wierd Duk zal dit alles niemand verbazen. Het is iemand die constant en kritiekloos een stem geeft aan de meest ranzige fascistoïde groepen in Nederland en nazi’s salonfähig maakt, hoaxes verspreidt op social media, mensen op de meest onsmakelijke manieren verdacht maakt en tegen elkaar opzet en gewoon aperte onzin verkoopt. Vervolgens klaagt hij voortdurend dat er niemand naar hem luistert én dat sommigen — die klaarblijkelijk wel luisteren, maar op de verkeerde manier — erg lelijk tegen hem doen vanwege zijn journalistieke kwakzalverij. De vraag is dan ook niet zozeer wat we van Wierd Duk moeten vinden — dat weten we nou wel — maar van VillaMedia.
Ik heb een beetje rondgekeken op het internet, maar nergens vind ik een vakblad voor journalisten waarin één journalist alle ruimte krijgt om in een soort free-flowing diatribe kritische collega’s uit te maken voor de “inquisitie” en te suggereren dat een van hen maar in de gevangenis had moeten blijven zitten. Poynter? Nope. The Journalist? Nee. Websites van Free Press Unlimited of Rory Peck Trust of de Frontline Club? Ook niet.
STORY
Dus vanwaar de redactionele keus om Wierd Duk te vragen naar een stuk over wat kritiek met hem doet, en dan in plaats daarvan een abominabel geschreven stuk van deze zelfbenoemde ‘opiniemaker’ te accepteren waarin hij alleen maar kritiek heeft op anderen, ze uitmaakt voor van alles en nog wat en klaagt dat hij geplaagd wordt? Er zijn toch dacht ik wel meer journalisten die het op Twitter af en toe zwaar te verduren krijgen en die, in tegenstelling tot Duk, geen grote krant als podium hebben en ook niet om de dag in het een of andere verdrietige praatprogramma of op de radio een eind weg kunnen bazelen.
Zoals iedereen behalve Dolf Rogmans na de eerste twee zinnen van Duk al zag aankomen kunnen we nu al vaststellen dat als oproep tot ‘debat over de inhoud’ deze actie jammerlijk is mislukt. Ik wil helemaal geen debat met iemand die me uitmaakt voor van alles en die vindt dat ik in de gevangenis hoor. Pleur op met je debat, denk ik dan. Uit de reacties van Livestro en Laroes vandaag op Twitter kreeg ik ook niet de indruk dat die nou staan te dringen om met Duk een prettig gesprek aan te knopen.
En dat VillaMedia hoef ik ook niet meer. Als ik roddel en ander Wierd Duk nieuws wil lezen koop ik de Story wel!