Een vliegtuig met hulpgoederen organiseren – het lijkt zo gemakkelijk. Je zamelt spullen in, laadt ze op pallets, stopt het in een vliegtuig en stuurt het hele zaakje naar de plaats van de ramp. In werkelijkheid is het een full-time job. En ik kan het weten, want ik sta er nu al dagen met mijn neus bovenop.
De vrijwilligers van de actie “Help Syrie de Winter Door” hebben het evengoed voor elkaar gekregen: Afgelopen vrijdag vertrok de eerste vlucht met hulpgoederen naar Damascus. Een primeur voor Europa. Aan de vlucht was een wekenlange inzamelingsactie vooraf gegaan, waarbij van heinde en verre auto’s, busjes en vrachtwagens in een loods in Aalsmeer kleding, kachels, dekens, melkpoeder, rijst en nog veel meer af kwamen leveren. Daarna volgde een onvoorstelbare hoeveelheid rompslomp met vergunningen, vrachtbrieven en wantrouwige autoriteiten – en pech met het vliegtuig – voordat de vlucht eindelijk mocht opstijgen van Rotterdam Airport.
Uw verslaggever vloog mee, als één van de twee passagiers waarvoor in het Russiche vliegtuig nog plaats was nadat het was volgeladen. Na een tussenstop in Athene om te tanken kwamen we ongeveer 9 uur later op het vliegveld van Damascus aan. Door de oorlog wordt dat vliegveld nauwelijks meer gebruikt. De vertrekhallen staan leeg, de balies van de paspoortcontrole zitten onder het stof. Het enige leven in de aankomsthal was een zwerfkat, die schichtig tussen de alom aanwezige portretten van president Assad wegdook. Evenzogoed werd ons vliegtuig onmiddellijk omringd door auto’s van het vliegveld, de politie en de geheime dienst. De aanwezige autoriteiten waren vastbesloten dat dit allemaal maar niet zomaar kon, landen om drie uur ‘s nachts in een war zone, zonder dat het geld kostte. Ze wisten nog niet precies waarvoor, maar betaald zou er worden. Nadat de eveneens aanwezige mensen van de hulporganisatie diverse pogingen kundig hadden verijdeld, mochten we uiteindelijk door. We sliepen een paar uur in een spookhotel bij het vliegveld – naar de stad rijden ‘s avonds is te gevaarlijk. In de verte klonk kanonnenvuur.
De volgende dag kreeg ik, omdat ik er immers bij was geweest, excuses aangeboden van een hoge regeringsman voor de hele gang van zaken. Hij was aan komen scheuren in een zwarte BMW en hinkte met zijn voet, die in een spalk zat. Ik durfde niet te vragen wat er gebeurd was. Ik excuseerde me voor het feit dat ik zijn taal niet sprak en zei dat het toch allemaal wel goed was gekomen. Ik stak mijn hand uit, maar werd in plaats daarvan omhelsd. Welkom in Syrië….
Dit stuk verscheen eerder op de HollandDoc website: Radiomaker Okke Ornstein van Holland Doc Radio is kort voor de kerst met een hulpgoederentransport mee gereisd naar Syrië om verslag te doen van de eerste humanitaire vlucht vanuit Nederland naar het door oorlog verscheurde land. Op 19 januari om 21.00 uur zendt Holland Doc Radio de documentaire ‘Vlucht naar Syrië uit.