Een paar dagen geleden moest het hele gezelschap hulpverleners op bezoek bij de minister van Sociale Zaken, die de baas is over de humanitaire hulp in Syrië. Dat kwam erg slecht uit, want we waren druk bezig de hulpgoederen in verschillende vluchtelingenkampen in en om Damascus te brengen. Daarnaast vindt niemand het echt leuk om zaken te doen met het regime.
Maar het moet. Van een landingsvergunning voor het vliegtuig tot het invoeren en transport van de hulpgoederen en het reizen van de vrijwilligers – dat alles is volkomen onmogelijk zonder een heel pak vergunningen, brieven, pasjes en noem het maar op. Alleen al de checkpoints die overal in de stad zijn opgezet door het leger zouden elk uren kosten om te passeren zonder speciale passen.
Bij binnenkomst in het royale kantoor van de minister arriveerde ook meteen de nationale televisie en andere pro-Assad media. Er werd naar hartelust gefilmd en geknipt. De enige die echter ook vragen stelde was uw verslaggever. ‘s Avonds zagen we onszelf ineens terug op de Syrische staats-TV: Beelden van het team werden getoond terwijl een commentaarstem uitlegde dat de Nederlanders waren gekomen om het “terrorisme te bestrijden”. Met dekens en babymelk dan, waarschijnlijk?
Het blijft een ongemakkelijke situatie voor iedereen; je hebt toestemming nodig van het regime om hulp te verlenen aan slachtoffers van een oorlog die door datzelfde regime is begonnen.
Het wat dommere deel van de moslimgemeenschap in Nederland – de jihadist crowd, zeg maar – legde dit vervolgens uit als dat wij op een “pro-Assad missie” zouden zijn, wat natuurlijk onzin is.
De vieze smaak in de mond verdween gelukkig weer een beetje toen we na het officiële bezoek aankwamen bij het Jaramana tentenkamp in een buitenwijk van Damascus. Hier zitten duizenden mensen opeengepakt in tenten en in een uitgewoond flatgebouw zonder dat enige vorm van hulp hen bereikt. En nu waren wij er dus met dekens en kachels en winterjassen. Blije gezichten.
Eén vliegtuig is een druppel op een gloeiende plaat, maar wat de vrijwilligers van Help Syrië De Winter Door hebben bewezen is dat het wel degelijk mogelijk is om humanitaire hulp te verlenen aan slachtoffers waarvan de grotere NGO’s vaak beweren dat ze niet bereikt kunnen worden. En dat het laten zien dat er nog iemand aan ze denkt soms even belangrijk is voor de vluchtelingen als een nieuwe matras.
Photo: The lady on the left is Kinda al-Shammat, the Syrian minister of social affairs. Yours truly sits on the right.
Dit stuk verscheen eerder op de HollandDoc website: Radiomaker Okke Ornstein van Holland Doc Radio is kort voor de kerst met een hulpgoederentransport mee gereisd naar Syrië om verslag te doen van de eerste humanitaire vlucht vanuit Nederland naar het door oorlog verscheurde land. Op 19 januari om 21.00 uur zendt Holland Doc Radio de documentaire ‘Vlucht naar Syrië uit.